ویژگی های خاصی كه یك مدرسه غیرانتفاعی خوب می تواند از آنها بهره مند باشد:

* یك رمز اساسی موفقیت مدارس غیرانتفاعی معروف، داشتن روند كاری و

برنامه های مشخص و پایبندی بدانهاست. حتی اگر مبنای علمی این برنامه ها

جای اشكال و ایراد داشته باشد در این برهوت اندیشه و نوآوری آموزشی،

باز وجود این گونه مدارس تا حدی غنیمت است. مدارس دارای طرح و برنامه،

گاه دچار انحرافات و اشتباهات علمی- آموزشی فاحشی می شوند كه

نشان از ضعف تئوریكی و تخصصی آنان دارد.

از جمله این موارد می توان به برداشت های نابجا از مفهوم پرورش،

فعالیت های یكسویه و غیرمنعطف، آیین نامه های آموزشی-

انضباطی خشك و حتی مستبدانه، توجه به روشهای انگیزشی تحمیلی

به جای روشهای انگیزش درونی، استفاده افراطی از رقابت،

تأكید بر پرآموزی به جای خودانگیخته بودن در یادگیری،

استفاده افراطی از آزمون ها، به عنوان مهمترین ابزار كنترل پیشرفت،

كانالیزه كردن توانایی های دانش آموزان و انسداد غیرمستقیم

زمینه های خلاقیت و بالاخره مدیریت امكانات به جای مدیریت آموزشی.

یك مدرسه غیرانتفاعی خوب از چه ویژگی های عمومی باید برخوردار باشد؟ در این مجال فقط به ۵ عامل اشاره می شود:
* نظم برنامه ها و امور: نظم امری نسبی است و در یك طیف قابل بحث است، با این همه مدارس غیرانتفاعی وجود دارند كه یا به شكل آشفته ای اداره می شوند و یا اگر نظمی هم دارند، این نظم در پایین ترین حد خود بود و نظمی قابل قبول نیست.

صداقت: صداقت شاخصه ای است كه همه آن را می پسندند. صداقت در مدرسه غیرانتفاعی عاملی تعیین كننده است. اگر مدیر و عوامل مدرسه به روشی رفتار كنند كه والدین و دانش آموزان بین حرف و عمل آنان فاصله ببینند، به طور حتم مدرسه به تدریج مشتریان خود را از دست خواهد داد.

انسجام برنامه ها: اجرای جدی و پیگیر یك برنامه ضعیف بسیار بهتر از بی برنامگی است. بسیار جای تأسف است كه مدارس به جای رعایت انسجام برنامه ها بر حجم برنامه ها می افزایند! پراكنده كاری و اصرار بر افزودن حجم برنامه ها منجر به آشفتگی و نابسامانی امور خواهد شد. یك برنامه را خوب اجرا كنید بهتر از آن است كه ۵ برنامه را به صورت ناقص انجام دهید.

توجه به كیفیت به جای تبلیغات: هم صداقت و هم انسجام برنامه ها ایجاب می كند كه مدارس غیرانتفاعی، اولاً تا حد ممكن صادقانه تبلیغات كنند و ثانیاً مسأله افزایش كیفیت فعالیت ها موضوعی جدی برای آنها تلقی شود. همه می توانند شعار دهند كه «ما به كیفیت آموزش می اندیشیم» ولی مردم به مرور زمان متوجه تفاوت دوغ و دوشاب خواهند شد!

تأمین امنیت روانی دانش آموزان و والدین: این موضوع مستلزم بحثی بسیار گسترده و تعاملی است. امنیت روانی دانش آموزان و والدین به شكل های مختلف می تواند در مدارس غیرانتفاعی مورد تهدید قرار گیرد،

استفاده از روش های سخت گیرانه برای واداشتن دانش آموزان به پیشرفت، فشردگی و حجم زیاد فعالیت ها، عدم انسجام در برنامه های درسی و آموزشی، پیگیری مسائل شهریه از طریق دانش آموز، استفاده از روش گروكشی در مسائل مالی مانند امتناع از دادن كارت شركت در امتحانات در قبال پرداخت پول، استفاده از نیروهای آموزشی و اجرایی بی تجربه و ناوارد، هدایت دانش آموز به طرف كلاس های خصوصی تهدیدهای مكرر برای اخراج دانش آموز و ...

اول: مدارسی كه كیفیت كار خود را در به كارگیری معلمان خوب جست وجو می كنند

و محور فعالیت آنان را عملكرد آموزشی معلمان، تشكیل می دهد.

دوم: مدارسی كه از خود طرح ها و برنامه هایی دارند و معلمانی را به كار می گیرند

كه خود را با این برنامه ها تطبیق دهند. این مدارس به درجات متفاوتی،

نسبت به طرح و برنامه های خود حساسیت و دقت عمل دارند.

سوم: مدارسی كه محور فعالیتشان تركیبی از گروه اول و دوم است.

یعنی هم به طرح و برنامه هایی پایبند هستند و هم در به كارگیری

معلمان خبره دقت عمل نشان می دهند.

چهارم: مدارسی كه باری به هر جهت فعالیت می كنند، نه طرح و برنامه ای دارند

و نه جرأتی كه بتوانند كار جدیدی شروع كنند. همین كه بتوانند دخل و خرجشان

را تنظیم كنند، هنر كرده اند؛ این مدارس علی رغم ادعاهایی كه دارند

دنبال بهترین ها با كمترین هزینه هستند!

گاهی زمینه های تشكیل چنین مدارسی هم بسیار جالب است؛

كسی ملك پدری دارد، ساختمانی با اجاره مناسب پیدا كرده است،

فردی را یافته كه سرمایه گذاری مالی می كند،

دنبال كاری برای ایام بعد از بازنشستگی می گردد،

فكر می كند كه خیلی اهل فن و صاحب نظر است، پول زیادی دارد , ....